Pojazdy z rodziny Sav m/43 będą najczęściej spotykanymi szwedzkimi działami samobieżnymi w niższych erach. Przyjrzyjmy się im bliżej.

Historia W 1942 roku Szwecja rozpoczęła prace nad nowym działem samobieżnym opartym na zmodyfikowanym podwoziu z czeskiego LT vz.38, znanego w niemieckiej armii jako Pz.38(t). Ten nowy pojazd miał być wyposażony w armatę L/31 kalibru 75 mm , która była już w produkcji. Do jesieni 1942 roku powstał drewniany model planowanego pojazdu, a po wielu ulepszeniach przystąpiono do produkcji prototypów. Dokładnie rok później, w październiku 1943 roku, rozpoczęły się testy. Działo samobieżne sprawdziło się podczas prób i trafiło na linie montażowe pod nazwą Sav m/43 (Stormartillerivagn to po szwedzku wóz artylerii szturmowej). Nieco później pojawiła się wersja z działem kalibru 105 mm, a do końca 1946 roku wszystkie m/43 SPG zostały w nie wyposażone. Armia szwedzka używała tego pojazdu aż do początku lat 70. Od momentu przyjęcia do służby do końca II Wojny Światowej w Europie, Sav m/43 zostały zgrupowane przy granicy norweskiej, a następnie po reorganizacji armii przydzielone do jednostek piechoty jako pojazdy wsparcia ogniowego.

Kiedy w aktualizacji 1.97 War Thunder rozpoczną się testy szwedzkich pojazdów pancernych, w grze będą dostępne będą dwie wersje Sav m/43: odmiana z 1944 roku z armatą kalibru 75 mm oraz wersja z 1946 roku z działem kalibru 105 mm. Pierwszą niezwykłą rzeczą w tym pojeździe jest jest jego kanciasty i wysoki przedział załogi. W rzeczywistości wymiary Sav m/43 są jego jedyną wadą. To działo szturmowe jest dość kompaktowe, a jego niewielka masa czyni je bardzo dynamicznym. Pancerz na pewno wystarczy do ochrony lekkiego pojazdu, jego grubość dochodzi bowiem do 50 mm.

Dowódcy będa mieli do dyspozycji pociski przeciwpancerne z czepcem balistycznym oraz burzące, as taki pocisk kalibru 105 mm może poczynić niezłe spustoszenie pośród średnich i lekkich czołgów z czasów II Wojny Światowej. Dostępne są także pociski kumulacyjne, przebijające nawet 240 mm pancerza, które poradzą sobie z właściwie każdym napotkanym adwersarzem, a celny strzał w magazyn amunicji będzie ostatnim wymaganym do zniszczenia wroga.

Dwa działa samobieżne można spotkać w drzewku technologicznym Szwecji: pierwsza jest odmiana z 1944 roku, a za nią występuje wersja z 1946 roku z działem kalibru 105 mm. Oba pojazdy są świetne w swoich erach, a fantastyczne pociski kumulacyjne w Sav m/43 z 1946 roku przyjdą w sukurs także w wyższych rangach.