hello
Gdy Niemcy zbudowali swoje rajdery typu Deutshland, a później potężniejsze „pancerniki kieszonkowe” typu Scharnhorst, francuzi odpowiedzieli swoimi „szybkimi pancernikami” typu Dunkerque. 25 listopada 1934 roku, w Saint-Nazaire rozpoczęto budowę drugiego okrętu serii — Strasbourga.
Latem 1939 roku w przededniu II wojny światowej, admirał Marcel-Bruno Gensoul, który był dowódcą francuskiej Force de Raid, zawiesił swoją flagę na okręcie Strasbourg. Pancernik brał udział w słynnym polowaniu na Admiral Graf Spee wspólnie z flotą brytyjską, zanim to znalazł się w Mers-el-Kebir po kapitulacji Francji.
Podczas operacji Catapult na początku lipca 1940 roku, gdy Brytyjczycy podjęli próbę zniszczenia okrętów ich byłego sojusznika, aby zapobiec ich utracie na rzecz Niemców, Strasbourg, wraz z kilkoma liderami, zdołał przebić się przez zablokowaną przystań w Algierii i dotrzeć do Tulonu. Od tego czasu pancernik wyruszał na krótkie rejsy wzdłuż wybrzeża, aż do jesieni 1942 roku.
Gdy francuskie oddziały przestały opierać się siłom aliantów, które wylądowały w Afryce Północnej, Niemcy przenieśli swą strefę okupacyjną do południowej Francji. O świcie 27 listopada 1942 roku, gdy niemieckie czołgi dotarły do pomostu w Tulonie, załoga Strasbourga dokonała samozatopienia.
W 1943 roku został podniesiony i przeniesiony do Zatoki Lazaret, lecz podczas amerykańskiego nalotu 18 sierpnia 1944 roku Strasbourg został trafiony siedmioma bombami i zatonął ponownie. Z powodu otrzymania rozległych zniszczeń i braku zasobów, podjęto decyzję o nierentowności naprawy okrętu, dlatego jego kadłub wykorzystano jako obiekt testowy dla podwodnych eksplozji.
VII Strasbourg otrzymał nowe życie w World of Warships , a Wy możecie teraz stanąć za sterami tego wyjątkowego pancernika. Został nawet wyposażony w sprzęt eksploatacyjny Przyspieszacz ładowania baterii głównej — rarytas wśród okrętów tej klasy. Dzięki dużej szybkostrzelności i przyzwoitemu zasięgowi okręt ten jest najskuteczniejszy podczas starć z dużych odległości i atakach oskrzydlających.
Obrona przeciwlotnicza: osiem dział przeciwlotniczych 37 mm/50 Mle; trzydzieści dwa karabiny maszynowe 13.2 mm/76 CAQ Mle; i szesnaście dział 130 mm/45 Mle.