Panamerykańskie krążowniki.

Wraz z wprowadzeniem aktualizacji 12.4 nowa gałąź panamerykańskich krążowników stała się dostępna do zbadania dla każdego.

Przeczytajcie ten artykuł, aby dowiedzieć się więcej o nowych okrętach, ich cechach oraz optymalnej taktyce.

Cechy okrętów

Panamerykańskie krążowniki są wyposażone w wyrzutnie torped i działa kal. 152 mm, które strzelają pociskami PP o ulepszonych kątach rykoszetowania. Działa cechują się dobrym czasem przeładowania i wysokim łukiem lotu pocisków.

Okręty te mają dobre maskowanie, przeciętne opancerzenie i bogatą gamę sprzętu eksploatacyjnego do wyboru.

• Począwszy od II poziomu, dostępna staje się Grupa naprawcza, a od poziomu VI — Wyspecjalizowane grupy naprawcze. Te sprzęty eksploatacyjne przywracają znaczną liczbę punktów wytrzymałości utraconych w wyniku uszkodzeń, w tym uszkodzeń cytadeli.
• Sprzęt eksploatacyjny Sonda hydroakustyczna krótkiego zasięgu i Obrona przeciwlotnicza są dostępne w jednym miejscu.
• Od VIII poziomu jednostki mają dostęp do Radaru dozorowania i Samolotu zwiadowczego w tym samym miejscu.

Standardowy czas przeładowania wszystkich sprzętów eksploatacyjnych to 3 minuty (z wyjątkiem Grupy naprawczo-ratunkowej, Grupy naprawczej i Samolotu zwiadowczego).

Od VI poziomu okręty te zyskują dostęp do wytycznych bojowych, które znacznie skracają czas przeładowania sprzętu eksploatacyjnego. Dokładna wartość premii nakładanej na czas przeładowania zależy od poziomu okrętu; dla X poziomu osiągnie ona 85%. Aby zapełnić pasek postępu wytycznych bojowych, musicie nieustannie trafiać cele działami baterii głównej.

Nowe okręty wyróżniają się w walce średniodystansowej, lecz jeśli zajdzie taka potrzeba, to panamerykańskie krążowniki wciąż mogą skutecznie operować na krótkim lub dalekim dystansie.

Taktyka

Główną zaletą tych krążowników w porównaniu do ich odpowiedników jest bogactwo dostępnych sprzętów eksploatacyjnych i zdolność do częstego z nich korzystania dzięki wytycznym bojowym. Jak zatem maksymalnie uwypuklić mocne strony nowo przybyłych?

Śledźcie sytuację wokół siebie

Aby odblokować pełen potencjał tych krążowników, bacznie obserwujcie stan bitwy. Na przykład, by aktywować wytyczne bojowe, będziecie musieli nieustannie trafiać cel pociskami dział baterii głównej. Nawet względnie krótka przerwa będzie skutkować szybką utratą postępów.

Zajmujcie optymalne pozycje

W pierwszych minutach bitwy zaleca się pozostawanie w pobliżu sojuszników. W ten sposób możecie im pomóc swoimi sprzętami eksploatacyjnymi i przyciągać mniej niechcianej uwagi artylerii przeciwnika. Dzięki dobremu maskowaniu okrętów możecie zajmować korzystne pozycje i sprawić niemiłą niespodziankę drużynie oponentów. Jeśli zaś chodzi o same pociski, to zadadzą one najwięcej uszkodzeń, trafiając oba końce okrętu, nadbudówkę i pancerz krążowników lekkich bądź burtę przeciwnika.

Nie marnujcie swoich sprzętów eksploatacyjnych

Ciągłe ostrzeliwanie celów wypełniać będzie pasek postępu wytycznych bojowych. Choć panamerykańskie sprzęty eksploatacyjne potrzebują więcej czasu na przeładowanie w porównaniu do swoich odpowiedników, nie zalecamy aktywacji Waszych wytycznych bojowych w sytuacjach, które nie stanowią bezpośredniego zagrożenia, lub tego nie wymagają. O ile sytuacja w bitwie nie narzuca konieczności pilnych działań, lepiej wstrzymać się z aktywacją sprzętów eksploatacyjnych, by odnowiły się w standardowym tempie.

Uwolnijcie potencjał wytycznych bojowych

Możecie uwolnić pełny potencjał wytycznych bojowych w starciach na krótkim dystansie. Zawsze lepiej rozpoczynać walkę z przeciwnikiem, mając sprzęty eksploatacyjne w gotowości i wypełniony pasek wytycznych bojowych.

Gdy zmniejszacie dystans do Waszego celu, np. by przeprowadzić atak torpedowy, możecie stracić mnóstwo punktów wytrzymałości, przyjmując ciosy od jego dział baterii głównej i dodatkowej. To dogodny moment na skorzystanie ze swoich sprzętów eksploatacyjnych, by następnie aktywować wytyczne bojowe, które pozwolą na ponowne ich użycie po bardzo krótkim odnowieniu. W ten sposób nie tylko przetrwacie, ale i wygracie pojedynek! Dodatkowo możecie pomóc sojusznikom zdominować flankę, szybko odnawiając swój Radar dozorowania.

Patrzcie z nadzieją w przyszłość

Panamerykańskie krążowniki są jeszcze przydatniejsze w późnej fazie bitwy. Mogą zapewnić wsparcie sojusznikom, szukać nieuchwytnych niszczycieli i wykorzystać własne maskowanie do zajmowania stref kluczowych. Podejmowanie tych działań może zwiększyć Wasze szanse na wygraną.

Nowe okręty

Hércules

Fregata typu River — małych okrętów eskortowych, które służyły w wielu flotach świata, w tym argentyńskiej marynarce. Uzbrojono ją w dwa podwójne stanowiska dział kal. 120 mm.

Almirante Barroso

Typowy przedstawiciel okrętów swoich czasów. Zbudowany w Wielkiej Brytanii dla brazylijskiej marynarki, był względnie małym krążownikiem uzbrojonym w szybkostrzelną artylerię.

Vicente Guerrero

Zbudowany w Hiszpanii krążownik lekki inspirowany brytyjskimi projektami, który tworzono przed wybuchem I wojny światowej. W latach 30. XX wieku krążownik został poddany modernizacji, w ramach której zainstalowano nową jednostkę napędową i przemieszczono wszystkie działa baterii głównej wzdłuż linii środkowej.

Córdoba

Budowany przez Brytyjczyków krążownik lekki typu Danae. Projekt opracowany z uwzględnieniem doświadczeń I wojny światowej, który okazał się szybkim okrętem jak na swoje czasy o potężnym uzbrojeniu torpedowym.

La Argentina

Krążownik lekki nowej generacji, który miał łączyć funkcje okrętu wojennego i szkoleniowego. Okręt zbudowano w Wielkiej Brytanii dla Argentyny i wdrożono weń kilka funkcji, które zazwyczaj znajdowały się w projektach brytyjskich krążowników z lat 30. XX wieku.

Almirante Cochrane

Był dużym, szybkim i dobrze opancerzonym krążownikiem lekkim jak na swoją klasę, ale miał stosunkowo słabą artylerię. Jego projekt był mocno zbliżony do włoskiej serii okrętów typu Condottieri.

Coronel Bolognesi

Krążownik lekki zbudowany dla Royal Navy podczas II wojny światowej i przekazany marynarce Peru w 1960 roku. Okręt różni się od jednostek typu Fiji obecnością wzmocnionego uzbrojenia przeciwlotniczego kosztem zmniejszonej liczby dział baterii głównej.

Ignacio Allende

Powstał na podstawie wstępnego projektu potężnego krążownika przeciwlotniczego, nad którym pracowano w Stanach Zjednoczonych w latach 40. XX wieku. Jednostka ta jest mniejszą wersją krążownika Worcester.

Santander

Wariant projektu krążownika lekkiego uzbrojonego w dziewięć dział uniwersalnych kal. 152 mm rozmieszczonych w potrójnych wieżach.

San Martín

Projekt dużego, dobrze chronionego krążownika lekkiego, opracowany z uwzględnieniem doświadczeń z Wojny na Pacyfiku. Był uzbrojony w potężną obronę przeciwlotniczą i uniwersalne działa główne.

Ulepszenia

Pierwsze miejsce
	Modyfikacja głównego uzbrojenia 1
Drugie miejsce
	Modyfikacja radaru dozorowania 1 Ochrona maszynowni
Trzecie miejsce
	Modyfikacja systemów celowniczych 1
Czwarte miejsce
	Modyfikacja 1 napędu Modyfikacja 1 układu sterowania
Piąte miejsce
	Modyfikacja 1 systemu kamuflażu Modyfikacja 1 sprzętu eksploatacyjnego okrętu
Szóste miejsce
	Modyfikacja 2 układu kontroli ognia Modyfikacja 3 głównej baterii

ź: WoWs